Dag Schoonheid
Twee woorden
Twee woorden in brons gegraveerd: “dag schoonheid.” In liefde en soberheid achtergelaten op een gedenksteen. Van boven naar beneden gegroefd, als levenslijnen.
Welk verhaal wordt hier verteld? Een nadere blik leert dat de hoofdlijn het woord “schoonheid” precies in het midden splijt. Is dit het verhaal van twee persoonlijkheden? Of laat de kunstenaar de interpretatie aan de bezoeker?
Schoonheid eevoud
Het is de eenvoud waarmee de liefde wordt gesymboliseerd die mij roert. “Dag schoonheid,” kleine woorden, grootse taal. Ik lees eruit dat echte schoonheid diep van binnen schuilt. In de puurste zin van het woord, en omwille van die puurheid werd van deze mens gehouden.
Erkenning
Echte schoonheid straalt van binnen naar buiten, het is geen tastbaar gegeven. Schoonheid ontstaat als het individu uiting durft te geven aan het eigen ik; authentiek durft te zijn in plaats van voldoen aan uitgezette standaarden.
Ik word altijd een beetje onpasselijk van standaarden moet ik u bekennen. Omdat het individu naar erkenning en goedkeuring van anderen hunkert, of zich in bochten wringt om ergens bij te horen. De hunkeraar kiest ervoor om zichzelf aan te lijnen en in andermans pas mee te stappen. Hét recept voor een conflict tussen de aangenomen persoonlijkheid en de persoonlijkheid die wordt overstemd. Wie wint?
Hartenvuur
Ik weet niet of de mens op aarde is om zichzelf te vinden, maar ik vind het wel een mooie gedachte. Wie zichzelf erkent, weet op authentieke wijze expressie te geven aan wat diep van binnen leeft. En wanneer het eigen hartenvuur eenmaal brandt, zal de hang naar andermans goedkeuring in rook opgaan. Zuivere verbinding maken is dan niet langer beangstigend; het ware ik leven evenmin.
Ik zeg u, dag schoonheid.
Dyamos
