Een keizerlijke uitnodiging voor een Paasbal? Het bruine ei kijkt ernaar als kome het uit een ei.
Zijn kompaan leest mee. ‘Gaan we?’
‘Nee Eierkop, wij vieren het Paasfeest niet.’
‘Maar het staat in de boeken geschreven!’
‘Over eieren heb ik in de boeken niet gelezen.’
‘De mythe van Griekse Godin Ostara verhaalt over een meisje dat traantjes liet om een gewond vogeltje. Ostara veranderde het beestje in een haas en ze beloofde het kind dat hij elk jaar terug zou keren om gekleurde eieren te leggen.’
‘Zeg mij Eierkop, wie gelooft er vandaag de dag nog in mythen?’
‘De eieren werden rood geschilderd, in de kleur van de vruchtbaarheid. Daarmee werd een nieuw begin geduid, dat moet gevierd!’
‘Een nieuw begin?’ Opperei grijnst. ‘Daags na Pasen vervalt iedereen in het oude.’
‘Ongelovige Thomas!’
‘Realistisch Eierkop, niet ongelovig. Alsof de keizer ons uitnodigt om met gekleurde en witte eieren te dansen’
‘Maar ik heb met de Witten nog een eitje te pellen.‘
‘Aha!’ zegt Opperei, ‘dus dat is het hele eiereten. Zeg dat dan.’
‘Dus we gaan?’
‘Op een voorwaarde. Geen verkleedpartijen, we zijn onszelf genoeg!’
Zuchtend stemt Eierkop in, beter een half ei dan een lege dop.

‘We gaan niet,’ roepen de eieren in de wei.
‘Waarom niet?’ vraagt Kopstuk.
‘Omdat geschilderde eieren ter vertier dienen,’ zegt Scharrelaar. ‘Bovendien worden er te veel eieren geverfd.’ Hij mengt zich tussen de anderen. ‘Het is de waarheid,’ zegt hij aan elk ei dat wil horen. ‘Zodra de lol eraf is, worden wij op een schaal gelegd. Ter decoratie!’ Even lonkt hij naar een krieleitje maar zet dan zijn scharreltocht voort. ‘De helft van ons wordt niet gegeten. We blijven liggen totdat we rieken naar rotte eieren. Dan wacht ons de vuilnisbelt.’
‘Luistert goed,’ roept Kopstuk. ‘Keizer heeft ons uitgenodigd voor een gekostumeerd Paasbal. We gaan. De gekleurde eieren helpen met het schilderen van onze schalen. Dat is toch eiig?’
‘Daar zou ik geen eieren onder willen leggen,’ antwoordt Scharrelaar. ‘Wat als er een verrader in het spel is? Die met de vijand heult? Wat als er een gevaarlijk gif in die eierverf zit? Dan halen we de decoratieschaal niet eens. Weten we zeker dat de bruine eieren met dezelfde verf beschilderd worden?’
Kopstuk wurmt zich een weg door de menigte en stapt op de eierfluisteraar af en kijkt streng. ‘Het is onnodig om in te zitten over ongelegde eieren, Scharrelaar.’
Daarop blikt Scharrelaar naar de grond. ‘Excuses Kopstuk, ik liet mij door gedachtespinsels leiden. Waar jij gaat, zal ik gaan.’

Bij de gekleurde eieren lopen ze op eieren. Zo’n Paasbal organiseren is beslist geen kleinigheid. Alles moet klaargezet, en er moet aandacht besteed aan de beveiliging. Er komen namelijk veel eieren bijeen die zich wijzer wanen dan de kippen. Dat leidt ongetwijfeld tot gekibbel. Reden waarom sommigen al berouw hebben van het initiatief. Maar het Paasfeest is met veel bravoure aangekondigd. En om met hennen te spreken, wie wil kakelen, zal eieren moeten leggen.

Speciaal voor de gelegenheid heeft Butler een groen jacket aangetrokken met bordeauxrode onderschaal. Keizer draagt een blauwe cape met witte bontkraag. Hij spreekt keizerlijk. ‘Butler, schaf nieuwe eierverf en penselen aan, dan werk ik aan mijn betoog.’
‘Appeltje eitje Heer.’ Hij vraagt zijn kameraden alle kleuren van de regenboog voor een appel en een ei aan te kopen. ‘Let wel, enkel kleuren op natuurbasis.’ Daarna bespreekt hij het protocol met de bewakers. Eenmaal alles gereed, zegt hij zijn keizer: ‘Het ei is gelegd, Heer.’
Keizer kijkt keizerlijk. ‘Zodra de witte eieren tegenover de bruine staan, zal het ongemak naar de lucht stijgen. Maar weest gerust, als het lukt om te bemiddelen tussen partijen, wordt alles weer koek en ei.’

In de wei wachten de bruine en witte eieren. De geverfde eieren hebben zich strategisch opgesteld, in het midden. Tijd voor Keizer om de menigte toe te spreken. Dan plots, net op moment van aanvang, stapt een bruin ei naar voren. Het is Eierkop. Hij pakt een penseel, dompelt deze in de verf en beschildert zichzelf met rode stippen.
‘Wat doe je?’ vraagt het bruine Opperei. ‘We zouden ons met verf niet bekladden.’
‘Een gekostumeerd Paasbal,’ antwoordt Eierkop, ‘zo stond op de uitnodiging geschreven.’
‘Sluit jij je nou aan bij de Gekleurden?’
‘Ik ben uit een ander ei dan jij gebroed, Opperei. Jouw strijd is niet de mijne.’
‘Mijn strijd is niet de jouwe? Wie sprak van een eitje pellen? Je hebt me hierheen gelokt, dat is hoogverraad!’
‘Hoogverraad,’ schreeuwt de bruine achterban.

Onmiddellijk zijn de Gekleurden op hun hoede, het geroezemoes van de bruine eieren voorspelt niet veel goeds. De onrust brengt ook de witte eieren aan het wiebelen.
Scharrelei scharrelt richting het midden. Daar wordt hij tegengehouden door Hermelijn, de nar onder de gekleurde eieren. ‘Wat doe je hier, jij hoort toch bij de Witten?’
‘Ik? Nee hoor, ik rol hier toevallig voorbij. Ik ken dat hele groepje niet.’
Daarop scharrelt hij door naar de bruine eieren en zegt tegen Opperei: ‘Bij dat witte groepje aan de overkant, ligt een heet eitje in de ketel.’
‘Hmm… ben jij niet een van hun?’
‘Niet meer,’ antwoordt Scharrelei, ‘ik kon daar mijn ei niet kwijt.’
‘Wat heb je te melden?’ vraagt Opperei.
‘Ze denken dat jullie met de verf gerommeld hebben.’
‘Wat?! Oproerkraaiers!’ roept Opperei naar de Witten. ‘Jullie zijn oproerkraaiers!’
‘Van die boer geen eieren!’ schreeuwt het witte kopstuk terug, ‘Jullie zijn de huichelaars.’ ‘Alsof wij Bruinen naar hier gekomen zijn om jullie eierverf te vergallen. Wie bedenkt zoiets?’

Voor even zijn de Witten de kluts kwijt. Heeft er iemand doorverteld dat er gesproken is over gifverf? Onherroepelijk glijden hun blikken naar de Gekleurden. Hebben zij dit gerucht verspreid? Om hen tegen de Bruinen op te zetten? Wat een valse streek.

‘Heer!’ roept Butler, ‘dit Paasbal nadert het kookpunt. Zo dadelijk wordt er hier met eieren gegooid.’
Keizer stapt naar voren en beziet of hij de massa tot zwijgen kan bedaren. Even later stapt hij weer terug. ‘Het is te laat, de eieren koken reeds van woede.’
‘Maar Heer! We moeten toch iets doen, anders vallen er slachtoffers.’
‘Laat hen het gevecht maar uitvechten,’ antwoordt Keizer, ‘je zult zien, eenmaal uitgeraasd, is alles weer koek en ei.’

Butler laat zich naar de rivier rollen om koud water te halen. Misschien kan hij de eieren doen schrikken voordat ze uit hun schalen barsten.
Maar bij terugkomst blijkt een veldslag uitgebroken. De bruine eieren delen tikken uit aan de Gekleurden. De Gekleurden op hun beurt, petsen de Witten van het veld. En de witte eieren, ook niet vies van een potje eitje-tik, rollen richting de Bruinen om ze te tikken. Butler laat zijn emmertje vallen en mengt zich tussen de heetkoppen om de gemoederen te sussen. Als een kip die haar ei niet kwijt kan, rent hij van links naar rechts en door het midden. Ongeschonden brengt hij het er niet vanaf, want iedereen slaat als een blinde naar een ei.

Aan het end van de middag liggen overal eierschalen op het gras. Butler verzamelt puzzelstukjes.
Dan komt Scharrelaar aanrollen. ‘Laat me helpen met het verzorgen van de gewonden.’
‘Kom je altijd met het zout als het ei op is?’ vraagt Butler.
‘Het spijt me. Ik panikeerde. Maar dat komt omdat ik me zo alleen voel in het verzet tegen verkwisting. Ik word maar niet gehoord, terwijl ik toch iedereen bewust probeer te maken van …’
Butler springt op en eiertikt Scharrelaar op de kop. ‘Weten wanneer te zwijgen is ook een kunst. Ga aan het werk!’
‘Goed,’ kreunt Scharrelaar, ‘maar weet dat hierover het laatste ei nog niet gelegd is.’

Al die Paasvertellingen worden niet begrepen, concludeert Butler. Een nieuw begin? Het mocht wat. Een begin maken met het herhalen van de geschiedenis zullen ze bedoelen! Alle eieren nog an toe, dat men nog steeds om de verschillen elkander voor rot ei uitmaakt, begrijpt Butler niet. Van binnen is iedereen gelijk, en in het diepst van het hart wenst iedereen hetzelfde: Liefde, levensgeluk en de boel een beetje op orde krijgen. Hij kijkt naar zijn gehavende kameraden. In een strijd als deze zijn enkel verliezers te betreuren, immers, alle eieren zijn gebroken. Behalve Keizer, die staat erbij en kijkt ernaar.