Later kon ik het teruglezen omdat de mens het had neergeschreven. Met overgave werd het bezongen. Ik genoot met volle teugen van koren die bij brandende fakkels en kaarslicht liederen over de verstreken tijd in Bethlehem ten gehore brachten. In de kathedralen nam ik plaats op de voorste rij om het theater van dichtbij te kunnen aanschouwen.
Het kerstverhaal, ik slurpte het op als honing. De reis naar Bethlehem omwille van een volkstelling, ik zag het voor me. Evenals de schenking van leven aan een kind in een stal. De geboorte van een boodschapper werd gevierd. Een boodschapper van de vrede.
Wanneer ik de moraal van het verhaal in het huidige tijdsbeeld plaats, neemt een gevoel van somberheid de overhand. Velen onder de uwen voelen met me mee. Ergens tussen de vertellingen van weleer en de realiteit van vandaag lijkt elke lering uit de geschiedenis te zijn vervlogen.

Maar ik wil geen sombere slinger in uw dennenboom hangen. Integendeel. Ik roep juist iedereen op om het kerstfeest te vieren. Met elkander. Dat hoeft niet groots, niet elke beurs is afgestemd op luxe. Maar stem af op de kerstgedachte en zeg bijvoorbeeld iets aardigs. Stem af op liefde en geef een compliment weg of dicht iemand een rijm toe. Getroost u enige inspanning en beteken iets voor een ander. Doe moeite voor elkaar. Zo moeilijk is dat niet.
Als laatste zou ik u willen meegeven, bewaart u alstublieft de rust aan de kersttafel. Vrede, beste mensen… Vrede begint binnen de vier muren van uw thuis.
Ik wens u allen een zalig kerstfeest!