Stralend van geluk gniffelt de zon om de blauwe hemel. “Wat heerlijk,” roept ze, “eindelijk lente. Zo verkwikkend als de dagen weer lengen.” Haar warmte blijft niet onopgemerkt, ondergronds wekken de boomwortels de planten, tezamen[…]
Isabelle maakt zich op voor wat zij noemt de “Maskerade.” Drie dagen lang zal ze zich in carnavaleske sferen begeven, want de Patrones van Maastricht heeft iedereen uitgenodigd. Ze heeft gespaard. Niet veel, want ze[…]
Onlangs ving ik een gesprek op tussen Ikje en Ego. Ik vond het wel amusant, daarom heb ik het uitgeschreven. Een discussie ‘Ach,’ sprak Ego tot Ikje, ‘kom maar achter mij staan, dan zal ik[…]
In de potkachel knettert een vuurtje, bovenop staat een gietijzeren ketel met water te borrelen. Mijn schrijfkompaan komt vandaag naar de begraafplaats en brengt snoeperijen mee: wafels en oliebollen. Ik zet vast koffie. Beter ga[…]
Ik ga een brief schrijven, met de hand uiteraard. Speciaal voor die gelegenheid heb ik een grote schrijftafel neergezet. Het houten blad is rond afgewerkt en leunt op dikke poten. Ik zit in het voorportiek[…]
Had ik geweten wat ik nu weet, dan had ik anders geleefd. Sterker nog, dan had ik geleefd. Dan was ik in mijn jonge jaren de belhamel geweest die ik altijd al wilde zijn. Een[…]
Als de nachten lengen en de dagen korten schildert de herfst zijn boomkruinen. Schakeringen van goudgele en aarderode kleuren schitteren aan de blauwe hemel. Nu en dan steekt een stevige wind op en komen donkere[…]
Haar verschijning deed denken aan een vlinder. Ze huppelde altijd kris kras tussen de graven door terwijl ze haar armen als vleugels liet klapperen. Haar jurk, citroengeel, zwierde om haar tengere lijf en had punten[…]
Wanneer de zon vurige taal spreekt, is het misschien raadzaam om te luisteren naar wat ze te vertellen heeft. Wellicht is ze zo heetgebakerd om de mens duidelijk te maken dat het niet goed is[…]
